Խաչատուր Աբովյանը ծնվել է 1809թ․ Քանաքեռում և տասը տարեկան լինելով ընդունվել  Էջմիածնի միաբանության դպրոցը։ Իր ստեղծագործություններից մեկից կարելի է հասկանալ, որ նա հայտնաբերել է, թե կյանքը ինչ էր հենց Էջմիածնում, բացի կյանքի մասին սովորելուց նա նաև բացահայտել է տարբեր բաներ աշխարհի մասին։ 1822թ․ մեկնել է Թիֆլիս որպեսզի այնտեղ շարունակի իր ուսումը և ավարտի այն։ 1826թ․ ավարտելուց հետո, երկու տարի պատերազմ է տեղի ունենում և այդ պահին նա լինում է Լոռու բնակիչ։ Լոռում այդ ժամանակահատվածում դասավանդում է Հաղպատի և Սանահինի հոգևոր դպրոցներում։  1828թ․ պատերազմի ավարտից հետո նա վերադառնում է Էջմիածին և մեկ տարի անց 1829թ․-ին նշանակվում է որպես կաթողիկոսի թարգմանիչ։Որոշ ժամանակ անց, նույն տարվա ընդացքում Էջմիածին է այցելում Դորպատի համալսարանի մի պրոֆեսոր իր արշավախումբի հետ։ Պրոֆեսորի անունը Ֆրիրդրիխ Պարոտտ է լինում։ Պարոտտը այցելել էր Արարատի գագաթը նվաճելու նպատակով։ Քանզի Աբովյանը այդ պահին լինում է նշանակված որպես թարգմանիչ, նա նույնպես միանում է պրոֆեսոր Ֆրիդրիխի արշավախմբին և լինում է առաջիններից մեկը ով որ ոտք է դնում Արարատի գագաթին։ Աբովյանը իր բնավորությամբ և գիտելիքներով գրավում է Պարոտտի ուշադրությունը, այդ պատճառով Պարոտտի միջնորդությամբ 1830թ․ Աբովյանը ընդունվում է Դորպատի համալսարան,որտեղ նա սովորում է մյուս 6 տարին։ Այնտեղ նա ուսումնասիրում է Ֆրանսիական և Գերմանական գրողների գործերը, աշխարհի պատմությունը, տարբեր գիտություններ,երաժշտություն և այլն։Միառժամանակ նաև իր օրագրում խոսում իր հայրենիքին ծառայելու մասին։ 6 տարի անց, 1836թ․ ավարտելուց հետո գիտելիքների մեծ պաշարով վերադառնում է իր հայրենիք։ 1837թ․ Աբովյանին նշանակում են Թիֆլիսի գավառական դպրոցի տեսուչ, 1843թ․ նույն պաշտոնը ստանում է Երևանի գավառական դպրոցում, որտեղ աշխատում է մինչև իր կյանքի վերջ։ 1848թ․ նա հրաժարվում է դպրոցի տեսչությունից, քանզի կաթողիկոսի առաջարկով նա պետք է մեկներ Թիֆլիս որպեսզի ընդուներ Ներսիսյան դպրոցի տեսչության արտոնությունը։ 
1848թ․ ապրիլի 2-ին Աբովյանը դուրս է ելնում իր բնակարանից և նրան այդ պահից հետո այլևս ոչ ոք չի տեսնում։

1․ Ներկայացրե՛ք Կիլիկիայում հայկական պետության ստեղծման պատմական գործոնները։

Պետության/իշխանության հիմքը դրվել է 1080թ․ Ռուբինյանների կողմից, Կիլիկիա շրջանի մայրաքաղաքը փոփոխվել է ժամանակ առ ժամանակ, սկզբից եղել է Տարսոնը հետո Ադանան և վերջիվերջո Սիսը։ Որոշ ժամանակ Կիլիկյան Հայաստանը միակ պետությունն էր որը որ համարվում էր քրիստոնյա ամբողջ Մերձավոր Արևելքում։ 1198թ․ Լևոն Բ Մեծագործի թագադրումից հետո Կիլիկյան Հայաստանը վերածվեց Կիլիկիայի հայկական թագավորության, որոշ ժամանակ անց մոտակա հողերի մոտ սկսեցին հայտնվել մոնղոլներ, այդ պահին գահակալված Հեթում Ա արքան որոշեց չպատերազմի իրենց դեմ։ 14րդ դարում մոնղոլները ընդունեցին իսլամ, Կիլիկյան Հայասանը մնաց միակ պետությունը որը որ դեռ պայքարում էր։ 1375թ․ Սիսը գրավվեց մամլուքների կողմից,որոնք միշտ պայքարում էին խաչակիրների դեմ։

2․ Ներկայացրե՛ք Լևոն 1-ինի գործունեության կարևոր դրվագները։

Լևոն Ա-ի գահակալման առաջին տարում Կիլիկիայի վրա հարձակվել էին սելջուկյան թուրքերը և խաչակիրները,բայց քանի որ, Լևոն Ա-ն գիտեր որ իրենց մեջ գոյություն ունի կոնֆլիկտ նա օգտագործելով խելամիտ մեթոդներ կարողացավ վտարի նրանց իր տարածքից։ 1132թ․ Լևոն Ա-ն ազատագրել է Կիլիկիայի ծովի մոտ գտնվող հայ ժողովրդով լի բնակչությունը։ 1135-1136թ․ Երբ նա դաշնակցվեց Եդեսիայի կառավարիչների հետ, սկսեց կռիվենր մղել Ատիոքսի և Երուսաղեմի թագավորության դեմ։ Նա նաև ընդարձակեց իշխանության սահմանները դեպի հարավ և արևելք։

3․ Ներկայացրե՛ք Շահ Աբասի կազմակերպած բռնագաղթի պատճառները և հետևանքները
/գրավոր-բլոգային աշխխատանք/․1603թ․ թուրք-պարսկական պատերազմի սկզբում օսմանյան զորքը նահանջեց Նախիջևանը և երբ իմացավ որ շահը շուտով գալու է և գրավի ամբողջ աշխարհը, որոշեց թալանել Հայ ժողովրդի  տարածքը։ Չկա հաստատված պատճառ թե, ինչու էր Շահը իրականացրել հայ բնակչության բռնագաղթ բայց ենթադրվում է որ, այն եղել է պլանավորված և հետևանքները կամ պատերազմական գործողությունները չէին պատճառը։ Հետևանք եղել է հայության վերաբնակումը։

Առաջադրանք․

1. Ներկայացրե՛ք Հայաստանի ազատագրության եվրոպական և ռուսական ծրագրերը: Ձեր կարծիքով՝ դրանցից որո՞նք էին ավելի իրատեսական՝ եվրոպակա՞նը, թե՞ ռուսականը։

Եվրոպական ծրագիր 
Ներառում էր 36 կետ։ Ծրագրի իրականացմանը մասնակցում էին մի շարք երկրներ, որոնցից էին Ավստրիան,Տոսկանա և Պֆալցը, թվարկած երկրներին պետք էր աջակցեր Հռոմի պապը։
Արշավանքը իրականացվելու էր Լեհաստանի և Ռուսաստանի համաձայնությամբ: Խնդիրը նրանում էր, որ զորքերը անցնելու էին նրանց տարածքով, ծրագիրը կազմելուց ենթադրվում էր որ երկու երկրները կհամաձայնվեն նախագծին, քանզի երկուսն էլ վարում էին հակաթուրքական քաղաքականություն։ Բանակում պետք է կազմված լիներ 25 հազար զինվորից, պլանավորվում էր, որ երբ նրանք անցնեին Ռուսաստանով և Լեհաստանով նրանց պետք է միանար 2 հազարանոց մի զորաջոկատ որը նրանց Եռյակ դաշինքին տրամադրված ռազմանավերի օգնությամբ կուղեկցեր դեպի պարսկական սահման և այնտեղ պետք է սկսվեր հիմնական ռազմական գործողությունները, բացի այդ թվերից նախատեսվում էր հավաքագրել 100 հազարից ավել հայկական զորաբանակ ,որը ոգևորանք կբերեր զորքերին։ 
Նախատեսված էր Հայաստանը ազատագրել 20-25 օրում քանի որ պարսկական զորքը չուներ անհրաժեշտ սպառազինություն և ուժ։

Մոսկովյան ծրագիր 
Ներառում է 18 կետ, զորքը կազմված լինի 25 հազար մարդկանցից, որոնցից 15 հազարը հետևակ իսկ 10 հազարը հեծելազոր։ Բանակը բաժանվելու էր 2 մասի, առաջին մասը տեղաշարժվում էր Արևելյան Հայաստանով իսկ երկրորդը Կասպից Ծովի հատվածով։ Ռուսական զորքը պետք է շարժվեր 4 տարբեր ուղղություններով , Ռուսական բանակին էր միանալու 100 հազարանոց հայկական ուժերը։ Նրանց հիմնական ուղղությունն էր Երևանը, որը պլանավորած էր հռչակել ինչպես պատականություն կենտրոն։ Պլանավորված էր Արևելյան Հայաստանը ազատագրել 20 օրում։


2․ Իսկ այսօ՞ր․․․Արցախի հիմնախնդրի մասով Եվրոպա՞, թե՞ Ռուսաստան։

Իմ կարծիքով, Մոսկովյան ծրագիրը ավելի արդյունավետ կլիներ այսօրվա Արցախի հիմնախնդրի լուծման համար, քանզի փորձել ծրագիրը կատարելու համար մեր բանակները ստիպված կլինեին անցնել աշխարհագրորեն ավելի կարճ «ուղիներ»։ Նաև այն ինչ-որ նշված էր եվրոպական ծրագրում ՝ ենթադրելու մասին,որ Լեհաստանը և Ռուսաստանը մեզ թույլ կտան անցնել նրանց հողերով, քանի որ երկուսն էլ վարում են հակաթուրքական քաղաքականություն: Ամեն ինչ կարող էր ձախողվել և այսօր և այն ժամանակ, եթե մեր ենթադրությունները սխալ լինեին, ուստի մի փոքր ռիսկային էր մեր ծրագիրը հիմնել պարզապես ենթադրությունների վրա։

1. Համեմատե՛ք գաղութահայ ազատագրական գործիչների՝ Հովսեփ Էմինի, Մովսես Սարաֆյանի, Հ. Արղությանի, Հովհաննես Լազարյանի և Շահամիր Շահամիրյանի ծրագրերը մինյանց  հետ: Ո՞մ ծրագիրն եք համարում ավելի իրատեսական։

Հովսեփ Էմինի ազատագրական ծրագիրը դուր չի գալիս Անգլիայի վարչապետին և ընդհանուր առմամբ Անգլիային, բայց նա այդտեղ կանգ չի առնում։Էմինը համարելով Ռուսաստանին և Վրաստանին դաշնակից օգնություն խնդրում է հենց նրանցից, Ռուսաստանը նրան տալիս է «կանաչ լույս» և նա գնում է Վրաստան, որպեսզի բանակցի Հեռակլ II թագավորի հետ։ Հեռակլ II-ը որոշում է աջակցել Էմինին։ Էմինը Հայաստանում կապեր է հաստատում վանահայր Հովնանի հետ, որպեսզի այնտեղ էլ սկսի շարժումը։ Էմինն ու Հերակլ II-ը 1764թ․ խրախուսական նամակներն են ուղարկում Հովնանին, սակայն Երևանում խանի մարդիկ ձերբակալում են նամակատարին։ Սիեոն Երևանցի հայոց կաթողիկոսը Հերակլ II-ի արարքների մասիմ իմանալուց հետո կշտամբում է նրան և պատճառաբանում է այդ ամենը որպես հնարավոր «անզգույշ քայլեր», քանզի այդ ամենի պատճառով կարող էր սկսվել կոնֆլիկտ պարսկական իշխանության հետ։ Այդ ամենից հետո Հերակլ II-ը ստիպված է լինում Էմինին պահանջել,որպեսզի նա հեռանա իր հողերից։

Մովսես Սարաֆյանի կազմած ծրագիրը նույնպես ներառում էր Ռուսաստանը, քանզի գոյություն ուներ ընդհանուր թշնամի։ Մովսես Սարաֆյանը հույս ուներ, որ Ռուսական կայսրությունը զորք է մտցնելու Անդրկովկաս։
Ծրագիրը իր մեջ ներառում էր, օգտագործելով Վրաստանի զորքերի օգնությունը և Ռուսաստանի ճանապարհները պատերազմ սկսել Թուրքիայի դեմ։ Կազմել Ռուսաստանում ապրող հայ և վրացի կամավորներից ջոկատներ, ջոկատների հրամանատարը անպայման պետք է լիներ հայ։Նաև նշվում է,որ պետք է կազմավորվեին ջոկատներ նաև Արևմտա և Արևելա Հայերից։ Ծրագրի մեջ նաև պետք է ներգրավվեին Արցախի մելիքները։ Ազատագրումից հետո երկրի երկու մասերը պետք է միավորվեին և ձևավորվեր Հայաստանի պետությունը։ Հայոց թագավոր պետք է պատահականորեն ընտրվեր Արցախի մելիքներից մեկը։ Եվ վերջապես պետք է կնքվեր փոխօգնության պայմանագիր Ռուսաստանի հետ։ Բայց Մովսես Սարաֆյանի ծրագիրը չդիտարկվեց ռուսական կայսրության կողմից։


Կետ առ կետ Հովսեփ Արղությանի և Հովհաննես Լազարյանի ծրագիրը,
Հայաստանի և Ռուսաստանի միջև կնքվելու էր հավիտենական դաշինք: 
Հայաստանում միշտ լինելու էր ռուսական զորք և հարձակումների ժամանակ կանգնելու էր մեզ պաշտպան, Հայաստանը եկամուտներից հարկեր էր վճարելու Ռուսաստանին և օգնություն փոխանցելու։
Հայաստանի թագավորը ընտրվելու էր Ռուս կայսրի կողմից։ 
Մայրաքաղաք էր առաջարկվում դառձնել Վաղարշապատը կամ Անին։
Ամենից հետո առաջարկվում էր երկու երկրների միջև կնքել առևտրական պայմանագիր։ 
Նախկին հողագործները վերադարձնելու էին իրենց կալվածքները։
Կասպից ծովի ափին Հայաստանին պետք է տրամադրվեր ապաստարան։

2․ Փորձե՛ք ներկայացնել ՀՀ-ն Ռուսաստանի և Թուրքիայի ռազմաքաղաքական ծրագրերում։ Ի՞նչ է փոխվել շուրջ 200 տարի անց /գրավոր-բլոգային աշխատանք/.
Հայաստանի Հանրապետությունը Ռուսաստանի ծրագրերում միշտ օգտագործվել է ինչպես տիկնիկ կամ «աղացած միս»։Ռուսաստանը միշտ հեշտորեն է օգտագործել ՀՀ-ին քանզի ՀՀ-ն միշտ կախված է եղել իրենից։ Ուղղակի որպեսզի թվային առաջադիմություն ունենալու իր զորքերում։
Շատ բան չի փոխվել այսօր – 200 տարի անց, ուղղակի կոնֆլիկտի մեջ իրեն տեղ է գտել Ադրբեջանը։ Ռուսաստանի օգնության բավարարելու մասին ոչ ոք տեղյակ չէ, ոչ ոք չգիտի, թե ինչքանով է օգնում ներքին գործերում, իսկ արտաքին գործերում Ռուս խաղաղապահները գրեթե դեր չեն խաղում։ Այս ամենը նմանվում է մի խաղահրապարակի Ռուսաստանի համար։

Արևելյան հարց
Օսմանյան կայսրություն մեծ ճակատագրերից մեկը որում քննարկվում էին իր ժողովրդի ազատագրման, տերությունների հարցերը։
Խնդիրը կոչվում է Արևելյան, Թուրքիայի դեմ Հունաստանի անկախության համար սկսած կոնֆլիկտի պատճառով։Արևելյան հարցի պատմությունը սկսվել է 18րդ դարում և ավարտվել է 18րդ դարի վերջ։

Հայկական հարց
Արևմտյան Հայաստանը գտնվում էր Օսմանյան կայսրության տիրապետության տակ, դրա համար բարձրացավ այս հարցը, որում քննարկվեցին Հայաստանի ազատագրումը, հայ ժողովրդի համախմբումը, հայ ժողովրդի ազատագրական պայքարը։
Հայկական հարցը առաջացել է այն ժամանակ երբ Հայ․ Ազգը  իրավունք չի ունեցել համարվելու սեփական և անկախ ազգ։

2. Համեմատե՛ք Սան-Ստեֆանոյի և Բեռլինի պայմանագրերում Հայաստանին և հայերին վերաբերող հոդվածները:

Սան-Ստեֆանո
Պայմանագրի 16-րդ հոդվածով նախատեսվում էր բարենորոգումներ անցկացնելու Արևմտյան Հայաստանում։
Պատերազմի հաջողությունը հույսեր ներշնչեցին Հայ քաղաքական շրջաններին։1878 թ․ Ներսես Վարժապետյանը ազգային ժողովին ներկայացրեց տեղեկագիր, որտեղ գրված էր Հայ ինքնավարության ծրագիրը, մտածվում էր որ ծրագիրը գրվախ էր Թուրքիայի և Անգլիայի կողմից, մերժվեց։
Ռուս կառավարությունը համաձայնեց Հայերի մասին կետ ավելացնել ռուս-թուրքական պայամանգրում, հոդվածը չգոհացրեց հայերին քանզի ոչ մի խոսք չկար նրանց ուզած ինքնավարության մասին։
Ռուս զորքերին իրավունք էր տրվել 6 ամիս մնալ Հայաստանում։
Պայմանագրի 19-րդ հոդվածով Ռուսաստանին էին անցնում Կարսը, Արդահանը, Բայազետը, Բաթումը, Օլթին, Արտանուջը, Արդվինը, Ալաշկերտը, Կաղզվանը և Խումարը

Բեռլին
Բեռլինի պայմանագրում հայերին էր վերաբերվում, պայմանագրի 61 հոդվածը։
Թուրքական կառավարությունը պարտադրում էր բարեփոխումներ անցկանցել Հայոց տարածքներում, այդ հարցը տրվում էր եվրոպական 6 երկրներին, որպեսզի նրանք հոգ տանեն դրա մասին։
Սա առաջին անգամն էր որ Հայկական հարցը քննարկվում էր այսքան երկրների միջև, իրադարձությունը կարելի էր բնութագրել որպես “ հեղափոխական”, Բեռլինյան կոնգրեսը մեծ հույս տվեց Հայ ժողովրդին։
Եվրոպական դիվանագիտությունից հիասթափված Հայերը ընդունեցին զինված ազատագրման մեթոդը։

3. Համառոտ ներկայացրե՛ք Զեյթունի ապստամբության նպատակը և արդյունքները /Նաև խոսեք «Հերոսապատում» նախագծի շրջանակում/:

Զեյթունի ապստամբության նպատակն էր զրջանում բնակեցնել մուսուլմանների, ապստամբությունը ծրագրել էր Օսմանյան կայսրության ղեկավարները։ Հարձակումի արդյունքն է լինում Զեյթունցիների հաղթանակը: Որոշ մարտեր հետո Օսմանյան զորքերը թուլացան և հնարավորթյուն եղավ հետ մղել թշնամու զորքը։
Այդ ամպստամբությունը վերջինը չեր, պլանավորվում էր մի այլ հարձակում բայց Ֆրանսիայի և Կոստանդնուպոլսի օգնությամբ հարձակումը տեղի չունեցավ, Զեյթունի բնակչությունը ընդունեց Օսմանյան կայսրությունը որպես գերիշխանություն։ Ֆրանսիան Զեյթունցիներից պահանջեց,որպեսզի նրանք դառնան Կաթոլիկ եկեղեցու հետևորդներ։

Պարույր Սևակ
…Չարենցի անունը պայթեց ռումբի նման:
…Ու ես տեսա, ճանաչեցի Չարենցին: Նոր էր այդ աշխարհը, իրերը, ռիթմը, պատկերները, գույներն ու ստվերները: Նոր էր աշխարհը, առնական, խորին: Հեղափոխությունը ես` Եղրշե Չարենցով ընդունեցի այն ժամանակ:
Գուրգեն Մահարի
Նա մեր մեծագույն բանաստեղծն է, մեծ է նրա ազդեցությունը մեր գրականության վրա, մեր երիտասարդության վրա:
Ակսել Բակունց
Չարենցը խոհուն, զարգացած, մեծ ինտելեկտի տեր անձնավորություն էր, անհանգիստ բնավորություն, ըմբոստ և եռուն: Բոլոր ազգերի գրականությունը գիտեր, լավ ճանաչում էր, և մեծ ճաշակի տեր էր…
Չարենցի կորուստը հավիտյան ողբալի է, և եթե նա ողջ մնար, դեռ ինչեր կարող էր անել: Համենայն դեպս նա ինչ-որ տվեց, դա մի անմահ կոթող է հայ գրականության մեջ…
Ավ. Իսահակյան
Մեր դարի ճակատը պսակված է մի շարք բանաստեղծների պայծառ անուններով, Ֆրանսիայում՝ Ապոլիներն ու Էլյուարտը, Գերմանիայում՝ Ռիլկեն։

Այս բանաստեղծությունում Չարենցը, նկարակրում է իր մեծ կարոտը Կարսի հանդեպ։Իր տունը,որ մնաց Կարսում, իր այգին և շատ ու շատ հույզեր որ մնացին կարսում։ Սիրուհիներից մեկը որին այդպես էլ հաջողություն օասաց ևս մնաց այնտեղ։ Պատմում է խելագար կյանքի մասին, որը իրեն մեկ ժպտում է մեկ ոչ։ Պատմում է , որ անցնում է հազար ու մի անծանոթ քաղաքներով, հազարումի մարդիկ են իր շուրջը հայտնվում և այդպես էլ անհետանում։ Ցավում է սիրտը Չարենցի , վերքերն են իրենց մասիմ հիշեցնում։ Եվ վերջում կարծես նա հասնում է իր հանգստին, իր մահճին է մոտենում։Ցավով լցված սիրտը, հոքին տանջվող այդժամ պետք է հանգստանա միային մի բան է ցանկանում, որ Կարինե Քոթանջյանին տեսնելիս փոխանցեն նրա կողմից մնաս բարով՜, մնաս բարով։

I’m not sure if anyone today remembers if hunting firearm came first or was that weaponry made for killing human beings, it is like saying which came first an egg or a chicken.

Firearm has mostly been used for vicious acts since it was made, defensive matters exist in some countries, but I’ll talk about that later. I’m not sure but I think that the statistics would show that guns are used more for violence against humans by humans more than anything. The easiest example would be criminals but there’s something bigger than that, talk about wars, humans destroying humans without mercy, it almost feels like surgery with no anesthesia, butchery, and nothing else. That’s their main usage today and it has always been the same way.


Of course the title here talks about defensive firearm and if It’s used for defense. Well, there are some US states which literally allow gun carriage among citizens without even concealing them. Of course, people aren’t insane like cowboys nowadays, so they mostly get those weapons just to make sure they’re safe (perhaps). But out of the US, free firearm carriage is not very popular. The western region of the world was always popular with guns and killing people, that combination was popular since the time when cowboys were a thing. There could be massacres, the cities were filled with outlaws and no one would care since everyone had a gun, you can even find the similarities between those times and some US states nowadays.

To answer this questions first of all we need to understand what is a stereotype. Stereotype is a fixed, over generalized belief about a particular group or class of people. By stereotyping we infer that a person has a whole range of characteristics and abilities that we assume all members of that group have. Stereotypes can be positive or negative, such as when various nationalities are stereotyped as friendly or unfriendly. We often find people stereotyped around characteristics of age( “All teenagers love rock and roll and have no respect for their parents.”), sex (“Men love football.”), race (“All Japanese look and think alike.”),religion(“All Catholics love the Pope more than their country.”), profession(“All lawyers are greedy.”) and nationality(“All Germans are Nazis”).

Objects can be stereotyped around characteristics of places (“All cities are corrupt and sinful.” “Small towns are safe and clean.” “In England, it rains all the time.”) and things (“All Korean cars are cheaply made.”).

It has it’s advantages and disadvantages. One advantage of a stereotype is that it enables us to respond rapidly to situations because we may have had a similar experience before. One disadvantage is that it makes us ignore differences between individuals, therefore we think things about people that might not be true.

As we can see stereotyping is neither good or a bad thing and it’s impossible to get rid of. Stereotyping goes way beyond race and gender. Consider conversations you have had about people from the next town, another department in your company, supporters of other football teams, and so on. The use of stereotypes is a major way in which we simplify our social world, since they reduce the amount of processing (thinking) we have to do when we meet a new person.

So after truly understanding what are stereotypes, I have come to a conclusion that I am not against or for them.