ՀՐԱԺԵՇՏ
Դու գնում ես՝ չգիտեմ ուր,
Լուռ ու տխուր,
Հեզ գունատվող աստղի նըման։
Ես գնում եմ տրտում-մենակ,
Անժամանակ
Ծաղկից ընկած թերթի նըման։
Դու գնում ես՝ չգիտեմ ուր,
Սրտակըտուր
Լացըդ պահած իմ հայացքից։
Ես գնում եմ լուռ անտրտում,
Բայց իմ սրտում
Ցավ է անվերջ, մահո՜ւ կսկիծ…
Թարգմանություն
ПРОЩАНИЕ
Ты уходишь — не знаю куда,
точно звезда,
Тающая в полыханье рассветном.
Ухожу от тебя, одинок,
как лепесток,
Вдаль от цветка уносящийся с ветром.
Ты уходишь — не знаю куда,
и навсегда…
Как тяжела тебе эта разлука!
Ухожу я — беспечно, легко.
Но отчего
В сердце такая смертельная мука?
Վերլուծություն
<<Հրաժեշտ>> բանաստեղծությունը տեղ է գտել <<Մթնշաղի անուրջներ>> ժողովածուում։ Հերոսները գեղեցկուհին ու հեղինակն են ,ովքեր հերանում են միմիանցից ,թաքցնելով ցավը և թողնելով անավարտ իրենց մեծ սերը։
* * *
Խաղաղ գիշերով դու կըգաս ինձ մոտ,
Քնքուշ ձեռներըդ ես կրհամբուրեմ ,
Կըցրեմ կյանքի հուշերը ցավոտ
Ու հեքիաթային լույսեր կվառեմ…
Երկար մազերդ կարձակես ազատ,
Հիվանդ գլուխըդ կըդնես կրծքիս
Կըլինես քնքո՜ւշ, մոտի՜կ, հարազատ,—
Անուշ խոսքերով կըդյութես հոգիս…
Պայծառ աշխարհում կըլինենք մենակ,
Ցավ կյանքի մեռնող լույսերից խաբված,
Կերազենք անհուշ, անվերջ ու անհագ,—
Հեքիաթ աշխարհում առհավետ կապված…
Թարգմանություն
* * *
Прохладною ночью ко мне ты придешь.
И, нежные, слабые руки целуя,
Забуду я жизни и горечь и ложь,
Огни золотые во мраке зажгу я.
Лицом утомленным прильнешь ты ко мне,
И волосы тихо прольются на плечи…
О нежная, в мягкой ночной тишине
Меня околдуешь ты сладостью речи.
Обмануты маревом жизни больной,
В прозрачном мерцании будем одни мы.
И будем, забывшись, мы вместе с тобой
Мечтать бесконечно и неутолимо…
Վերլուծություն
Այս բանաստեղծությունը զետեղված է <<Մթնշաղի անուրջներ>> շարքում։Այստեղ հնչում է սիրո հմայքով տարված մարդու խոստումնալից ճիչը։Տերյանը կարծես թե պատկերացնում էր մի ողջ աշխարհ ,հիմնված իրենց փոխադարձ սիրո վրա։